8 συμβουλές για την αντιμετώπιση του κνησμού των παιδιών

Οι πατέρες και οι μητέρες γνωρίζουν πόσο δύσκολο είναι να ασχοληθούν με τα οργή τους. Δώστε την πίεση; Πηγαίνετε πίσω σε όσα ειπώθηκαν; Υποσχεθήστε κάτι σε αντάλλαγμα εάν σταματήσουν; Δώστε ή όχι προσοχή; Υπάρχουν πολλές αμφιβολίες που προκύπτουν σε αυτές τις στιγμές.

Οι ταραχές είναι κοινές και αποτελούν μέρος της ανάπτυξης των παιδιών, ειδικά στο στάδιο 2-4 ετών, είτε επειδή έχουν ακούσει ένα «όχι», από απογοήτευση, από πείνα ή από διάφορους άλλους λόγους. Η αντίδραση είναι να ουρλιάζουν, να φωνάζουν, να κλωτσούν, ανεξάρτητα από το αν βρίσκονται σε δημόσιους χώρους.

Η συμπεριφορά οδηγεί συχνά τους ενήλικες έξω από το μυαλό τους, προκαλώντας ένα μίγμα ντροπής, θυμού, κρίματος και απελπισίας. Η μόνη λύση είναι να μάθετε πώς να το χειριστείτε με τον καλύτερο τρόπο. Ακολουθούν ορισμένες συμβουλές:


1. Ζητήστε από το παιδί σας να κάνει τα συναισθήματά του με λόγια

Όταν συμβαίνει το διάβημα, είναι σημαντικό να βοηθήσετε το παιδί να θέσει σε λέξη τα συναισθήματα ή τις αισθήσεις που έχει εκείνη την εποχή. Πολλές φορές νευρικότητα είναι επειδή νιώθεις κάτι και δεν μπορείς να το εκφράσεις. Θα μπορούσε να είναι πείνα, για παράδειγμα. Στη συνέχεια, μιλήστε με το μάτι στο μάτι, ρωτήστε εάν είναι πεινασμένος (ή άλλη επιλογή), έτσι θα μάθει να μιλάει αυτό που θέλει.

2. Μην εγκαταλείπετε το παιδί

Αφήστε το παιδί να κλαίει ήσυχα ή να δώσει προσοχή στο διάβημα που κάνει; Το ιδανικό, λένε οι ειδικοί, είναι να παραμείνει στο παιδί έτσι ώστε να μην αισθάνεται εγκαταλελειμμένο, ειδικά αν βρίσκεται σε δημόσιο χώρο. Αλλά αν βρίσκεστε στο σπίτι σας σε ένα ασφαλές χώρο, μπορείτε να πάρετε μια απόσταση (όπως το να πηγαίνετε από το σαλόνι στην κουζίνα) και να δείξετε ότι θα τον αφήσετε μόνο για λίγο.

Διαβάστε επίσης: Πώς πρέπει να ασχοληθώ με κάθε είδος παιδιού που κλαίει;


3. Εμπιστευθείτε τη διαίσθησή σας για να μάθετε αν θα αγκαλιάσετε το παιδί σας ή όχι.

Οι απόψεις είναι αμφιλεγόμενες. Υπάρχουν ειδικοί που λένε ότι είναι καλός και άλλοι που λένε όχι. Το χτύπημα του τραντέρ μπορεί να βοηθήσει να ηρεμήσει, αλλά, από την άλλη πλευρά, μπορεί να ενισχύσει την αρνητική συμπεριφορά. Είναι η καρδιά σου που θα πει. Αν νιώθετε ότι το χρειάζεται, τον αγκαλιάστε. Αλλά αν δεν υπάρχει αίσθημα θλίψης και είναι απλώς μια αβάσιμη κρίση, δεν είναι απαραίτητο.

4. Μην κάνετε τι ζητά το παιδί

Ανεξάρτητα από το πόσο διαρκεί το διάβημα. Αν το παιδί κάνει ή ζητά κάτι ακατάλληλο, μην το παραδώσετε. Αυτό θα είναι κακό για εσάς καθώς και για αυτήν.

5. Αποφύγετε το τραντέρ

Εάν γνωρίζετε ήδη ότι το παιδί σας έχει συχνά ένα κυνήγι, για κάποιο λόγο, προσπαθήστε να το ξεπεράσετε και μην το αφήσετε να συμβεί. Αν ο πιο συνηθισμένος λόγος είναι η πείνα, για παράδειγμα, πάρτε ένα σνακ πριν φύγετε, παίρνετε πάντα κάτι που μπορεί να φάει το παιδί σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Έτσι προσβλέπουμε και μπορούμε να αποφύγουμε κάποιες κρίσεις.


6. Ακολουθήστε όσα είπατε στο παιδί

Σε δημόσιους χώρους μπορεί να χρειαστεί να φύγετε. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ενημερώστε το παιδί ότι αν συνεχίσει να το κάνει, δεν θα συνεχίσει σε αυτό το πρόγραμμα (ένα εμπορικό κέντρο, ένα πάρκο κ.λπ.). Αλλά αν προειδοποιήσατε ότι θα φύγετε, πηγαίνετε. Ακόμα και αν καταλήξετε να στερήσετε τον εαυτό σας από κάτι που θέλετε να κάνετε, είναι σημαντικό να κάνετε ό, τι λέγεται για το παιδί να κατανοήσει την αιτία και τη σχέση των συνεπειών.

7. Προσδιορίστε και να αντιμετωπίσετε το λόγο του ταντρού

Εάν η ένταση και η συχνότητα των κνησμών είναι πολύ μεγάλες, δείτε εάν υπάρχει λόγος. Μπορεί να υπάρχει κάποια οικογενειακή δυσκολία, κάποια αλλαγή στη ρουτίνα του παιδιού, μεταξύ άλλων παραγόντων. Προσπαθήστε να εντοπίσετε και να λύσετε, εξαλείφοντας έτσι την αιτία των κρίσεων.

Διαβάστε επίσης: 5 πράγματα οι γονείς δεν πρέπει να λένε τα παιδιά

8. Προσπαθήστε να μην χάσετε την ψυχραιμία σας

Δεν είναι εύκολο, αλλά όταν το παιδί σας μεγαλώσει, πρέπει να παραμείνετε ήρεμοι. Μπορεί να μην συνειδητοποιήσει ότι σας έχει βγάλει από το μυαλό του, γιατί από τη στιγμή που ξεφύγετε από το μυαλό σας, χάνετε τον έλεγχο της κατάστασης. Η κατοχή της υπομονής είναι το πρώτο βήμα στη συγκράτηση του κνησμού.

Η συζήτηση με έναν παιδαγωγό ή ψυχολόγο μπορεί επίσης να βοηθήσει. Το πιο σημαντικό είναι να γνωρίζουμε πώς να αντιμετωπίζουμε αυτές τις περίπλοκες στιγμές και να βοηθήσουμε το παιδί να περάσει από αυτά χωρίς τραύμα.

ΕΞΑΝΘΗΜΑΤΑ & ΑΓΧΟΣ (Απρίλιος 2024)


  • Παιδιά και έφηβοι
  • 1,230